ไม่เพียง แต่ Final Fantasy VII VII Rebirth Melt Hearts ในการแสดงที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลเกมของเธอในฐานะ Aerith Gainsborough แต่นักแสดงยังคงส่งเสริมชุมชนของกลุ่มกบฏแปลก ๆ ไซต์ติดกับ White บนส้นเท้าของการเสนอชื่อที่ดีที่สุดของเธอเพื่อหารือเกี่ยวกับมรดกของ Aerith การเติบโตของเกมกบฏที่แปลกประหลาดพลังการรักษาของ Life Is Strange และหม้อมันฝรั่งหวานในอุดมคติ
site: I wanted to congratulate you on your Game Awards nomination!
Briana White: Thank you so much!
What's the story behind hearing the announcement?How did it feel?
Gosh, it felt incredible.It felt like so exciting!
มันน่าสนใจจริงๆเพราะสำหรับจอยสติ๊กทองคำฉันอยู่ในการประชุมเมื่อการเสนอชื่อเหล่านั้นได้รับการปล่อยตัวดังนั้นฉันจึงมุ่งเน้นไปที่สิ่งอื่นอย่างสมบูรณ์และฉันไม่ได้คิดถึงมันเมื่อฉันรู้เกี่ยวกับการเสนอชื่อสำหรับจอยสติ๊กทองคำ Now I got to think about the awards season and all that. It really set everything off.
For the Game Awards nominations, they have a livestream. มันตลกจริงๆเพราะมันเริ่มต้นเวลา 9.00 น. และฉันลงชื่อเข้าใช้สตรีมเมื่อเวลา 9:02 น. แต่โดย 10 - ก่อนอื่นพ่อของฉันเรียกฉันและฉันก็ชอบ:“ พ่อให้ฉันสักวินาที ฉันไม่ว่างฉันต้องดูสตรีมนี้เพื่อที่ฉันจะได้เห็นว่าฉันได้รับการเสนอชื่อหรือไม่” - และเมื่อถึงเวลาที่ฉันได้เข้าสู่สตรีมหมวดหมู่ของฉันได้รับการประกาศแล้วและฉันได้รับข้อความแสดงความยินดี
So, I didn't actually see myself get announced that I was nominated, but then I went back and watched the VOD later. So, it was very chaotic… in the best sort of way.
Had your dad been calling to congratulate you? Had he heard already?
No, he just happened to call at the exact moment that I needed my phone to be free. [Laughs]
With the Golden Joystick Award experience, did you feel like that helped prepare you emotionally for this or was it still just as shocking?
I guess a little bit more prepared. I was a little less like: “Whoa, wait a minute, is that happening? Is it awards season?”
But, at the same time, I didn't expect a nomination for myself. Especially knowing that the Game Awards didn't have a supporting performer category, they just have Best Performance. And that, I really didn't expect that .
My fellow nominees are all incredible. And for some of them, it's not their first nomination.And they've all been in multiple games as these characters as well. It's a lot to be standing next to them, metaphorically.
But I mean, now you're at the point where you have that legacy with Aerith, too. Like we're coming up on almost five years of you voicing her.
Which is crazy to think about.
บางครั้งฉันรู้สึกว่าเพราะ Aerith เป็นบทบาทแรกของฉันบางครั้งฉันก็ยังมีอาการแอบอ้างเล็กน้อยเกี่ยวกับความรู้สึกเหมือนอยู่ในขั้นตอนนั้นและด้วยการเสนอชื่อเหล่านี้เพียงเพราะมันเป็นเพราะฉันหมายถึงมันเป็นบทบาทแรกของฉัน And even though, yes, I've been doing it now for five years, and I visited her through three games. It still feels like: “Me? What am I doing here?”
How do you combat that Imposter Syndrome?
The thing about Imposter Syndrome is, it's always going to be there for me, I think. But I don't let it affect my behavior.And I think that's the kind of crucial part for me.
เมื่อฉันกำลังบันทึกสำหรับ [ Final Fantasy VII ] remake เกมแรกฉันได้รับผลกระทบจากอาการแอบอ้างที่น่าทึ่งเช่นนี้เพราะมันเป็นกระบวนการที่ท้าทายทางเทคนิคในการแสดงเสียง I can't do this.”
แต่ฉันจะมองตัวเองในกระจกและบอกตัวเองว่า:“ โอเคคุณรู้สึกอย่างนั้น แต่คุณจะยังคงไปทำงานในวันพรุ่งนี้ถ้าพวกเขามีคุณใช่มั้ย” อ๋อ ใช่ฉันเป็น [Laughs]
ดังนั้น Imposter Syndrome มันเกือบจะเหมือนฉันมีความรู้สึกเหล่านี้และฉันยอมรับและยอมรับพวกเขา แต่ในเวลาเดียวกันฉันจะยังคงทำสิ่งที่ฉันตั้งใจจะทำถ้าฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ดี But I am here. I'm going to do my best. And that's all I can do.
ถ้าฉันไม่รู้สึกว่าฉันทำงานได้ดีฉันต้องทำอย่างไรเพื่อให้ตัวเองดีขึ้นฉันทำงานกับโค้ชและเรียนเรียนและฉันเรียนรู้ทุกอย่างที่ฉันสามารถทำได้และฉันพยายามที่จะฝึกหูของฉัน All of those things were super challenging, but they helped me feel more prepared when it came to recording for Final Fantasy VII Rebirth . So that I could really feel a lot more free and just focus on the acting part of it and not so much the technical part of it.
กลับไปที่จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์นี้กับ Aerith และความสัมพันธ์ของคุณกับประเภทของอุตสาหกรรมเกมโดยรวมเมื่อคุณได้รับการออดิชั่นสำหรับบทบาทครั้งแรกกระบวนการวิจัยเช่นการพิจารณาว่า Final Fantasy นั้นมีตำนานและความคาดหวังมากมายที่มาพร้อมกับมัน?
Well, when I got the audition material, they told me a codename for the game. They didn't tell me what game it was for. And luckily, because I'm a gamer, I knew already kind of what this was about.
But I also thought there was no way that they would cast me because I've never done anything like this and I'm completely unknown. And her previous English voice actresses are very successful, talented, and famous. You know, Mandy Moore, Mena Suvari, Andrea Bowen, they're legends, right? และฉันไม่ได้
ดังนั้นฉันคิดว่าฉันจะเข้าไปในนั้นไม่ใช่จองออดิชั่น แต่บางทีพวกเขาอาจจะคิดว่าฉันเป็นตัวละครด้านข้างถ้าฉันทำได้ดี? Which does happen in this industry quite a lot.
I thought I would never book it, and this would be the funnest audition of my life that I'd never be able to talk about. But, I still prepared for it as if I was going to do my best. You know, despite my expectations, I was still going to do my best.
I started with a Google search, like many of us do. และแน่นอนสิ่งแรกที่ปรากฏขึ้นคือ [นั่น] Aerith เป็นหนึ่งในตัวละครที่โดดเด่นที่สุดในการเล่นเกมเพราะการตายของเธอในปี 1997 มันทำให้นักเล่นเกมตกใจทั่วโลกและฉีกหัวใจของทุกคนเป็นชิ้น ๆ That's part of why I never thought I would become involved with this character because she's that iconic.
I watched Advent Children , which is the movie that is a sequel to the original Final Fantasy VII . And I watched some playthroughs on YouTube, and some story synopsis, and I read as much as I could about her character.
From there, I had to listen to her Japanese voice actress and try to honor her performance. Maaya Sakamoto has been voicing Aerith since the very beginning. เธอไม่เคยมีนักแสดงเสียงชาวญี่ปุ่นคนอื่นฉันต้องให้เกียรติการแสดงของเธอเพราะฉันรู้ว่าการเข้าสู่การออดิชั่นนั่นจะเป็นสิ่งที่กระบวนการเกี่ยวข้องกับกระบวนการฉันฟังเวอร์ชันของ Maaya ในหูฟังของฉันและจากนั้นฉันก็ให้รุ่นของฉันตามสิ่งที่นักแปลเขียนไว้ในสคริปต์ของฉัน
So, I listened to her voice and then listened to all the previous English voice actresses as well. จากนั้นฉันก็แค่นั่งที่นี่ที่การตั้งค่าสตรีมของฉันและฉันก็ให้การออดิชั่นไม่กี่ครั้งและฉันก็ฟังและฉันก็พูดว่า“ ฉันขอหายใจได้อีกหน่อยไหม” And so, I listened back, and then I did it again. I just did that probably for a couple hours, maybe. And then I had the audition the next day.
Do you think that mentality of going into it with “Oh, I don't know if I'm really going to get this” helped free you up a bit?
It must have. I mean, I just went in there wanting to have some fun and like make a cool memory. I had no expectations. And that must have helped me.
But I don't, it's so hard to know, even in hindsight. It's so hard to know how I was perceived by others, or if it was really just my voice. ฉันไม่รู้. It's one of those impossible questions.
Well, you did definitely make quite a few memories in the last five years with Aerith.
Quite a few.
And you touched on the localization process of making the game and how thorough that was. แต่ฉันอยากรู้ว่าในฐานะคนที่รักวิดีโอเกมและอนิเมะความรู้สึกที่มีส่วนร่วมในกระบวนการ จำกัด การแปลจากมุมมองเบื้องหลัง
It was the coolest thing ever. It still is. เพราะฉันรู้ว่าเป็นแฟนของเกมเหล่านี้ว่ามันน่าตื่นเต้นแค่ไหนที่จะคาดการณ์ว่ามันจะกลายเป็นอย่างไรและในที่สุดก็เอามันมาไว้ในมือของคุณแล้วเล่นมันและ:“ โอ้มันเป็นสิ่งที่ฉันคิดว่ามันจะดีขึ้นและดีขึ้น”
And so, then to be a part of the process, being able to have the feeling of: “Oh, I know what's happening and people are gonna love it!” That like little giddy like “I know something they don't know” was like just absolutely thrilling!
But a lot of pressure, of course, too, because I can't say anything. So all of that was very blended together into one complex, complicated experience.
แต่ส่วนใหญ่มันเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นที่ได้…ฉันเคยพูดในอดีต“ เพื่อดูว่าไส้กรอกถูกสร้างขึ้นมาอย่างไร” แต่คุณไม่ต้องการดูว่าไส้กรอกทำอย่างไร แต่คุณ ต้องการ ดูว่าวิดีโอเกมทำอย่างไร It's like watching a behind-the-scenes documentary, but you're living it. It was really cool.
That's a little bit of what I wanted to touch on. We're kind of in an era where so many people who are involved in the video games industry grew up loving games themselves. So how does it feel to balance being like a professional in a fandom space and a fan at the same time?
I wonder about that sometimes. I wonder if me being such a hardcore fan does affect the roles that I book.
Luckily, or maybe not luckily, I don't know. When I asked the casting director: “Oh, you called me in because I'm a gamer, right?” She said no. She had no idea that I was a gamer, that I had a YouTube channel, that I was a fan. She had no idea when she called me in.
So, I do wonder sometimes if that affects whether or not people want to bring me in behind the booth. But for the most part, it's just really cool for me. Because when I'm recording, I really only have access to exactly what I need and nothing more. So, I see Aerith's lines, and if I need to see the whole conversation, I'll see the whole conversation. But I don't get a script ahead of time to see like Barret and Cloud having a conversation. If Aerith's not involved, I don't read it.
When I get to play the game, I then get to be the fan too, because there are parts of the game that I have no idea this was going to happen. And so, I do get to have a little bit of that separation. Honestly, it feels for the most part, like I get the best of both worlds.
Are there things you remember, in either Remake or Rebirth , that surprised you most when you played it?
I would say the order of things, in an overarching way. Because we record out of order.
So sometimes, without getting into specifics, the game developers will change the order of some things in order to keep you guessing. Like, “Oh, what's going to happen?” Well, we all know because we played the original Final Fantasy VII that A happens, B happens, and then C happens. But sometimes in the game, they'll do A happens, B happens, D happens … is C still going to happen? And then it does.
เราทุกคนบันทึกอย่างสมบูรณ์ตามคำสั่งส่วนใหญ่เราจะทำบางครั้งเหมือนเรื่องหลักและจากนั้นสิ่งที่ด้านข้างหรือคุณรู้ว่าเราจะทำฉากต่าง ๆ ที่ยังไม่พร้อมสำหรับเรา So, the order of things is completely fresh to me and a total surprise.
แต่บางครั้งก็มีสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นใน Final Fantasy VII ดั้งเดิมที่เสียงกระซิบจบลงด้วยการเข้ามามีส่วนร่วมและสิ่งเหล่านั้นก็น่าประหลาดใจสำหรับฉัน
Speaking of things that aren't surprising, we touched upon Aerith's iconic death. วิดีโอเกมมักจะหลบหนีสำหรับผู้คน แต่ยังมีธีมที่จริงจังมากมายที่สามารถเกิดขึ้นได้ในวิดีโอเกมที่สามารถช่วยให้ผู้คนทำงานด้วยความเศร้าโศกและทำงานผ่านปัญหาที่ร้ายแรงกว่านี้คุณควรสัมผัสกับความสมดุลระหว่างวิดีโอเกมที่หลบหนี
I think Final Fantasy does a really good job of that, specifically. เพราะเมื่อคุณดูเกมบางเกมที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกมที่อิงเรื่องเล่ามันเกือบจะเหมือนมันมืดมากและมันจะพาคุณออกไปจากชีวิตประจำวันของคุณไปสู่สถานที่ที่มืดกว่า And that can help you put a film over it, a lens over it, to help you look at dark things from a safe distance.
And that's actually a studied thing that we use in therapy, right? เช่นเพื่อช่วยประมวลผลการบาดเจ็บบางครั้งคุณวางเลนส์ไว้เพื่อศึกษาจากระยะไกลหรือใส่คนอื่นไว้ในรองเท้าของคุณเพื่อให้สามารถประมวลผลได้
Final Fantasy does that because the stakes are really, really high. I mean, the planet is at stake. It's life or death, and death is real. Like, a lot of these characters that we know and love are dying, and so the stakes are really high. But it also balances it out with these really silly, goofy moments, and the little vacation at Costa del Sol.
You get to see these characters that have gone through intense emotional trauma, but then they also get to have a little bit of fun. I really like that about Final Fantasy , because it gives you hope that even if you're going through a dark time, it won't always be that way. แม้ว่าเงินเดิมพันในชีวิตของคุณจะสูงมากจนคุณไม่คิดว่าคุณจะทำมันออกมาในอีกด้านหนึ่งของสถานการณ์ใดก็ตามที่คุณอยู่แม้ในนั้นคุณยังสามารถสนุกได้คุณยังสามารถทำเรื่องตลกได้ You don't have to wallow in it.
I think that's what I love about Final Fantasy VII Rebirth , specifically, is tragedy is present because that's life. But also, have fun. I think that's a really beautiful message.
คุณเคยมีประสบการณ์ด้วยอาจไม่ใช่แค่วิดีโอเกม แต่สื่อประเภทใดที่เกิดขึ้นในนั้นซึ่งช่วยให้คุณประมวลผลอะไรบางอย่างในชีวิตของคุณเอง?
Yeah, I am really, really fond of Life is Strange for that reason.
I had a very tough teenagehood because I'm someone who feels things very deeply. I was called very dramatic as a child. And hey, she became an actor, we can't be that surprised! แต่เพราะฉันรู้สึกถึงสิ่งต่าง ๆ อย่างลึกซึ้งและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฮอร์โมนกำลังโหมกระหน่ำและทุกคนก็เป็นฮอร์โมนทุกอย่างรู้สึกเหมือนเป็นจุดจบของโลกแม้ว่ามันจะเป็นแค่เพื่อนของคุณไม่ต้องการออกไปเที่ยวกับคุณในคืนนั้น
Life Is Strange ทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมในการให้เกียรติว่ามันหมายถึงการเป็นวัยรุ่นที่มีหัวใจที่แตกออกเป็นอะไรที่มีเลือดออกและมีเลือดออกทุกคนโดยไม่ได้รับการอุปถัมภ์และไม่มีการเคลือบน้ำตาลและโดยไม่ทำให้มันดูเหมือนว่าคุณอยู่ข้างนอก ผ่อนคลาย. It's not that big of a deal.” When you're on the other side of it. But when you're in it, it really feels like it is a big deal. And Life is Strange did a really good job of that.
When I finished that game, I really did feel like it healed something in me. It broke me because it's a very intense game as well, but it healed something in me to know that, yeah, it almost is a universal experience.
I'm glad you touched on feeling things really big, because something I did want to talk to you about is your gaming channel. You cry a lot over there. I think it's hard to be vulnerable like that. And especially hearing that you felt kinda insecure about that as a teenager. How did you reclaim being vulnerable and crying in public as an adult?
It's crazy that you bring that up because it's true. I sorta made a career out of being the crying girl on the internet, which I did not set out to do. To me, it was never an option to be any other way. It's just who I am.
When I first started my YouTube channel, I played lots of different games trying to figure out what kind of gamer I would be on the internet. There's gamers who play Minecraft and there's gamers who play Uncharted . ฉันเป็นประเภทของนักเล่นเกมที่ฉันลองทำสิ่งต่าง ๆ มากมายและในที่สุดเมื่อฉันเล่นคน ที่ไม่ได้จดที่แผนที่ สะท้อนกับความจริงที่ว่าฉันสามารถพูดคุยเกี่ยวกับตัวละครและความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาและทำไมสิ่งนี้และฉากนั้นจึงมีผลกระทบ People really liked that aspect of my gameplays.
So, that is what led me to The Last of Us , which is an incredibly dark and emotional game. At the same time I was playing Life is Strange which, like I said, just cracks me open in the best sort of way. การเล่นเกมสองเกมในเวลาเดียวกันเป็นเพียงประสบการณ์ทางอารมณ์ที่เข้มข้นซึ่งฉันคิดว่ามันทำให้เนื้อหาที่ผู้คนต้องการเห็นจากฉัน Which was fine, because that's who I am.
I sort of fell into being a story-based gamer from there. Because that's who I am, that's what people wanted to see. They want to see authentic reactions, they want to see people feeling things.
Oftentimes, I'll get comments like: “I'm a 52-year-old man, I haven't cried in 20 years, but I cried watching your content.” และฉันก็คิดว่าเป็นแหล่งความภาคภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ว่าเนื้อหาของฉันสามารถช่วยผู้คนได้เช่นที่เราพูดถึงก่อนหน้านี้มีความรู้สึกจากระยะไกลที่ทำให้พวกเขารู้สึกปลอดภัยที่จะมีพวกเขา ฉันคิดว่ามีบางสิ่งที่สวยงามเกี่ยวกับเรื่องนั้นเนื้อหาของฉันสามารถช่วยเปิดใจใครบางคนได้เล็กน้อยและทำให้พวกเขารู้สึกปลอดภัยที่จะมีความรู้สึกของพวกเขา
I love your philosophy about what a Strange Rebel means to you. Could you talk about that a little bit?
I had always grown up feeling a little out of mainstream. I was never very popular, I was never very normal. And I always very much wanted to be normal, but, somewhere along the line in high school, I grew out of that.
I had a friend, actually, who was completely, loudly, and unapologetically weird. In the best sort of way. ในฐานะที่เป็นเด็กโรงละครในโรงเรียนมัธยมเราทุกคนต่างก็ยอมรับสิ่งนี้เช่น:“ เราไม่ปกติและเราไม่ได้อยู่ในกระแสหลักและนั่นก็ยอดเยี่ยมมาก! That's so much more fun than being normal.” And I think that's where I picked up this like: “Being average, being normal… that's not something you should want.”
I took this idea of being a rebel to mean going against the mainstream, but not in a bad way. Not in a way that's “wears all black and is angsty and mean”. I don't want to be a rebel in that I want to hurt other people. I want to be a strange rebel. I want to be a rebel in a way that makes the world a little bit better. I want to be a rebel in the fact that I do cry on the internet and I don't feel bad about that.
It's easy to be mean to others. It's easy to close your heart off when you've experienced bad things. But it's strange and beautiful to do the opposite of that. I want people to embrace being rebelliously compassionate and rebelliously kind. That's sort of where Strange Rebel comes from and that's really a huge part of my mission.
I wanted to ask about the channel and how you've seen that community grow since Final Fantasy ?
มันวิเศษมาก I mean, when I started out on the internet all I ever heard was that it's a terrible place. That's all I ever heard. I heard about harassment, and women being chased off platforms, and I heard about toxicity in gaming. But, what I found on the internet is that most people are really good and kind, and they just want to share their passions.
I started my channel reading every single comment that was left on YouTube, Twitter, Instagram, Facebook, whatever platform. I'd read every single comment, every single message that someone sends me. And I pretty much still do to this day, which is a lot harder now, but I really make an effort to do that. เพราะถ้ามีคนออกไปดูเนื้อหาของฉันแล้วฝากข้อความที่บอกว่า:“ ฉันรักสิ่งนี้” ฉันต้องการที่จะให้ความเคารพที่พวกเขาแสดงให้ฉันเห็นเพื่อให้เวลาของพวกเขาในวันและให้เวลาแก่พวกเขาอย่างน้อยก็อ่านมัน I've found that when I engage with them, that only comes back to me tenfold. Because they're good people, and I like them. I like them as people.
ฉันหมายความว่าตอนนี้เราเป็นส่วนหนึ่งของความไม่ลงรอยกันที่น่าตื่นตาตื่นใจและคึกคักและเจริญรุ่งเรืองที่เรามีภาพยนตร์ยามค่ำคืนเรามีสโมสรทำอาหารเราเพิ่งเริ่มคลับหนังสือเราทำวิดีโอแฮงเอาท์ทุกเดือนเราเล่นเกมด้วยกันสองครั้งต่อสัปดาห์ We are there for each other. We meet up at conventions with each other. People in my Discord have found love. I mean, a couple people in my Discord have gotten married after finding each other in my Discord!
I cannot state enough just how proud I am of being able to bring people together in that way because they no longer feel alone. What better thing could I do in this life than bring people together? To celebrate each other, be there for each other, support each other in hard times, and share each other's passions. And all in an amazingly respectful way.
They're so generous. We've raised over $50K for charity, just in my Discord in the past four years.
The fact that Final Fantasy is a huge part of my channel, I do think that that really brings in a good audience. A good group of people that care about the world through the amazing stories that Final Fantasy tells.
But really, I don't care much for numbers, how many subscribers I have, or how many views I get on a video. What I care about is the fact that people have found others like them, that give them faith in humanity, that give back to others. They're not alone in this universe anymore. That's everything to me. That's so much more important than everything else.
Community building is huge, and it sounds like you've curated a wonderful community.
I try, but I don't do it alone. ฉันมีผู้จัดการชุมชนเจฟฟ์ซึ่งทำงานได้อย่างยอดเยี่ยมในการจัดกิจกรรมและการวางแผนทั้งหมดเช่นเรามีไตรกีฬาการเล่นเกมประจำปีที่เราทุกคนเล่นเกมและแข่งขันเพื่อหาเงินมากขึ้น We've even had a custom Dungeons & Dragons Strange Rebel Gaming themed one-shot! We've done so many amazing, incredible things because of Jeff.
I mean it when I say I haven't done it alone. Every person who joins the community is as much a part of the community building as me. And I try to throw that back to them as much as I can. And people say: “Thank you for making the Discord.” No, thank you for being a part of it! It's not me in there chatting all day, it's you all.
ฉันอยากจะถามก่อนที่เราจะออกไปหากมีอะไรในชีวิตของคุณตอนนี้ที่ทำให้คุณมีความสุขไม่ว่าจะเป็นเกมที่คุณกำลังเล่นสิ่งที่คุณกำลังดูผู้คนในชีวิตของคุณ What's fueling you right now?
Well, the holidays are coming up, and I'm a big family person. So, being able to see my family is everything to me. I'm excited to see everyone.
Actually, after this, I'm making a sweet potato casserole that can feed 30 people.
Do you do the marshmallows on top?
No. So, I used to work at a restaurant called Ruth's Chris [Steak House] that has the hands-down best sweet potato casserole ever! Because it's, if you look at the ingredients, it's basically cake, but with a sweet potato base. The top is brown sugar and pecans and butter and then it crisps up in the oven, so it's like a crust. It's almost like an upside down sweet potato cake.
It's mind-blowing. If you've never had it, you must!
มันดีมาก I am not welcome at Thanksgiving without it. I am not allowed to show up without this sweet potato casserole, every single year for like seven years now. People demand this sweet potato casserole. I just get better at it every year.
I love family. Family's really important to me, that keeps me going. Like I said, my dad was calling me the other day. My parents are very proud of me right now, which is really nice to hear!
And your mom's a gamer, too! How does it feel to have that family legacy now being in video games yourself?
It's crazy because my mom's a gamer and I keep asking her to play my game, and she won't do it!
The games for her are like Ocarina of Time and Majora's Mask , so with the Z-targeting, the camera's really manageable. Final Fantasy เธอพลาดเกมสองสามชั่วอายุที่คุณเรียนรู้ที่จะควบคุมกล้องด้วยแท่งอื่นดังนั้นการควบคุมกล้องจึงยากสำหรับเธอ But maybe one day.
But still, they're very proud and very supportive, even if they can't play my game.
สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมจาก Briana White ลองดูการแสดงที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลเกมของเธอในฐานะ Aerith Gainsborough ใน Final Fantasy VII Rebirth ชุมชนโซเชียลมีเดียของเกมกบฏที่แปลกประหลาดของเธอ
